Wordt een implantaat wel eens afgestoten?
Nee. Een implantaat van titanium heeft een oppervlak van titaniumoxide of hydroxyapatiet dat buitengewoon biocompatibel is. Dat wil zeggen dat het bot het als het ware als lichaamseigen beschouwt en daar graag tegenaan wil groeien.
Niettemin komt het voor dat een implantaat verloren gaat . Er kunnen hier verschillende redenen voor zijn:
- Te vroege belasting van het implantaat (te korte tijd voor osseointegratie) (om dit te voorkomen wordt in principe een veilige inhelingstijd aangehouden).
- Te zware belasting van het implantaat, b.v. bij heel korte implantaten en lange klinische kronen in combinatie met tandenknarsen (ook hier is een veilige inhelingsperiode van groot belang).
- Zeer aggressief milieu in de mond: het kan wel voorkomen dat er bepaalde agressieve bacteriën in de mond aanwezig zijn, die zich aan het oppervlak van het implantaat hechten en zo een ontstekingsreactie van het omringende tandvlees veroorzaken waardoor het houvast verloren gaat. Deze bacteriën dienen dan ook door adequate mondhygiëne en eventuele antimicrobiële therapie te worden bestreden(hier is goede mondhygiëne van het allergrootste belang).
- Ongunstige lichamelijke omstandigheden, zoals ernstige of slecht instelbare suikerziekte, implantaten in bestraald gebied, zeer droge mond door b.v. een auto-immuunziekte (M. Sjögren).
- Combinatie van bovengenoemde factoren.